Dat heeft echter wel wat voeten in aarde gehad.
We vlogen van Schiphol naar Chicago met een tussenstop in New York. En aangezien Renée dankzij een nieuwe heup nog niet zo goed loopt en de afstanden daar enorm zijn had de luchtvaartmaatschappij een juffrouw met een rolstoel geregeld. Die stond ook al klaar toen we het vliegtuig uit kwamen en ze loodste ons met een sneltreinvaart overal langs. Hoezo wachtrijen, niet voor de vrouw met de rolstoel.
Maar toen stonden we te wachten bij de bagageband.. Hoera, daar zijn koffers van onze vlucht. Niet veel trouwens.. Een man of 20 had dus hun koffers en die vertrokken naar de douane. En de rest stond te wachten. En te wachten. En nog langer te wachten. En je raad het al, geen koffers. En de vertrektijd van ons andere vliegtuig kwam steeds dichterbij. De juffrouw met de rolstoel werd ook steeds zenuwachtiger.. Van een man in uniform hoorden we dat de koffers niet uit Amsterdam waren gekomen. Het is kennelijk niemand opgevallen daar dat +/- 20 koffers wel erg weinig zijn voor een compleet vol vliegtuig.. Goed personeel wat de capaciteit heeft om zelf na te denken is kennelijk lastig te vinden….
Maar goed, wij weer achter de vrouw met de rolstoel aan. In vliegende vaart langs de douane. Je schijnt nog ondervraagd te worden over wat je komt doen, waar je verblijft en wanneer je weer vertrekt maar dat hebben wij kennelijk overgeslagen. Maar helaas, toen kwam de binnenlandse controle en dat duurde best wel lang, ze maakten daar geen haast en toen werd het langzaamaan duidelijk dat we onze vlucht gemist hadden.
Gelukkig wist de vrouw met de rolstoel waar we dan moesten wezen en ze dropte ons bij een balie waar we snel omgeboekt werden op de volgende vlucht. En gelukkig, het vliegtuig was op tijd en we werden vlot afgeleverd in Chicago, waar het gezin waar we een weekje verblijven al stond te wachten.
Overigens, we vlogen met United (beide vluchten) en de service aan boord was prima. Op de eerste vlucht kregen we diverse drankjes en eten wat zowaar redelijk lekker was. En van de autoverhuur kregen we een gloenieuwe Prius mee..
Intussen verblijven we nu in een voorstad van Chicago (Arlington Heights) wat er uitziet zoals in Amerikaanse films. Keurige huizen met ruime verzorgde tuinen, brede straten en hier en daar een park. En nog geen rijtjeshuizen gezien.
Maar goed, na 24 uur onderweg te zijn geweest zijn we de eerste dag vroeg onder de wol gedoken. Morgen meer dus.