Naar Iowa en American Pickers

American Pickers is een programma over 2 mannen die in een busje door Amerika rijden en in schuren en andere stoffige plaatsen op zoek gaan naar oude dingen en die kopen om het weer te verkopen in hun winkel.

Aangezien we er in de buurt zijn was het natuurlijk leuk om er te gaan kijken.

American Pickers

 

Dit is hun werkplaats en de bus. Uiteraard waren ze er zelf niet. Je kon de shop wel bezoeken en er staan een aantal zaken uit de serie opgesteld en uiteraard kun je er ook souvenirs kopen.

Oilcans

Oliebussen zijn vaak te zien in de serie.

Deze rare pop hebben we ooit een keer gekocht zien worden. Het was reclame voor Philip Morris.

P1010803_resize

En deze rare fiets was van Harley Davidson en bedoeld om messen en ander gereedschap op te slijpen.Op de balk kon je zitten en voorop zat dan een slijpsteen, als je trapte dan draaide de steen en kon je dus slijpen.

 

P1010804_resize

LeClaire Iowa ligt trouwens aan de Mississippi en uiteraard zijn we daar ook nog even wezen kijken.

P1010810_resize

En aangezien we over een staatsgrens kwamen moesten we gelijk eens kijken of het waar is dat daar informatie-posten zijn waar je allerlei info kunt krijgen over de staat die je in rijd en waar ook kortingsbonnen te krijgen zijn voor hotels. Dat komt namelijk nog van pas als we een tour door de VS gaan maken. En het klopt dus. Er liggen blaadjes vol met kortingsbonnen en Nederlanders als we zijn gaan we die natuurlijk gebruiken als het zover is.

 

Maandag, winkeldag..

We hadden al vernomen dat je in de USA heel erg goedkoop mobiel kunt bellen. En dat blijkt te kloppen. We zijn nu de blije bezitters van 2 shiny and brand new mobiele telefoons met camera voor wel 5 dollar per stuk. Leuke dingetjes trouwens, van die kleine klaptelefoontjes met kleurenscherm. Nog even 10 dollar beltegoed erop en voor zo’n 15 euro kunnen we elkaar bellen. Ik weet overigens niet of de telefooncompany die die dingen verkoopt er blij mee is aangezien ik me niet kan bedenken dat ze er iets op verdienen. Maar dat is hun probleem.

We verblijven trouwens in de plaats Arlington Heights. En we hebben vandaag wat afgereden. We wilden graag wat winkels zien en dus zijn we in onze Prius gestapt en na 10 minuten proberen liep hij nog ook. Maar daarover morgen meer. We zijn bij Walmart geweest. De douane heeft onze koffer gesloopt en dus hadden we een nieuwe nodig en aangezien Walmart alles heeft, hebben ze ook koffers. Ze hadden trouwens ook overdreven grote potten met Cheese balls.. 2906-143309

En authentic German Sauerkraut.

 

2906-133819

..en toen ik dit Duitse importwater zag staan voelde ik me natuurlijk helemaal thuis..

0307-220306

Ze zeggen altijd dat alles in Amerika groter is, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. De douane heeft onze koffer die een dag kwijt is geweest ook nog eens stuk gemaakt. Nou noemden wij die koffer “de hutkoffer” en het kostte moeite om er 1 te vinden die even groot was, maar gelukkig is dat gelukt anders konden we al onze zooi niet meenemen.

De greatest discovery was wel dat we ons bij 1 winkel echt helemaal thuisvoelden:

 

2906-135107

De Aldi zit tegenwoordig ook in de USA. En het is verbazingwekkend maar het lijkt er precies op de Duitse en Nederlandse Aldi.

En we zijn in de VS

Dat heeft echter wel wat voeten in aarde gehad.

We vlogen van Schiphol naar Chicago met een tussenstop in New York. En aangezien Renée dankzij een nieuwe heup nog niet zo goed loopt en de afstanden daar enorm zijn had de luchtvaartmaatschappij een juffrouw met een rolstoel geregeld. Die stond ook al klaar toen we het vliegtuig uit kwamen en ze loodste ons met een sneltreinvaart overal langs. Hoezo wachtrijen, niet voor de vrouw met de rolstoel.

Maar toen stonden we te wachten bij de bagageband.. Hoera, daar zijn koffers van onze vlucht. Niet veel trouwens.. Een man of 20 had dus hun koffers en die vertrokken naar de douane. En de rest stond te wachten. En te wachten. En nog langer te wachten. En je raad het al, geen koffers. En de vertrektijd van ons andere vliegtuig kwam steeds dichterbij. De juffrouw met de rolstoel werd ook steeds zenuwachtiger.. Van een man in uniform hoorden we dat de koffers niet uit Amsterdam waren gekomen. Het is kennelijk niemand opgevallen daar dat +/- 20 koffers wel erg weinig zijn voor een compleet vol vliegtuig.. Goed personeel wat de capaciteit heeft om zelf na te denken is kennelijk lastig te vinden….

Maar goed, wij weer achter de vrouw met de rolstoel aan. In vliegende vaart langs de douane. Je schijnt nog ondervraagd te worden over wat je komt doen, waar je verblijft en wanneer je weer vertrekt maar dat hebben wij kennelijk overgeslagen. Maar helaas, toen kwam de binnenlandse controle en dat duurde best wel lang, ze maakten daar geen haast en toen werd het langzaamaan duidelijk dat we onze vlucht gemist hadden.

Gelukkig wist de vrouw met de rolstoel waar we dan moesten wezen en ze dropte ons bij een balie waar we snel omgeboekt werden op de volgende vlucht. En gelukkig, het vliegtuig was op tijd en we werden vlot afgeleverd in Chicago, waar het gezin waar we een weekje verblijven al stond te wachten.

Overigens, we vlogen met United (beide vluchten) en de service aan boord was prima. Op de eerste vlucht kregen we diverse drankjes en eten wat zowaar redelijk lekker was. En van de autoverhuur kregen we een gloenieuwe Prius mee..

Intussen verblijven we nu in een voorstad van Chicago (Arlington Heights) wat er uitziet zoals in Amerikaanse films. Keurige huizen met ruime verzorgde tuinen, brede straten en hier en daar een park. En nog geen rijtjeshuizen gezien.

Maar goed, na 24 uur onderweg te zijn geweest  zijn we de eerste dag vroeg onder de wol gedoken. Morgen meer dus.

Naar de tandarts

Ik heb een tijdje geleden al eens een blogje geschreven over hoe de ziektekostenverzekering geregeld is voor mensen die in Duitsland wonen en in Nederland werken. Het einde van het jaar is altijd een mooi moment om eens te kijken wat we allemaal verzekerd hebben en wat we daarvan gebruiken. En 1 ding was onze tandartsverzekering. Die hebben we (in Nederland) bijverzekerd maar we zijn er al in geen jaren meer geweest en feitelijk kost dat dus alleen maar geld. En toen vroeg ik me ineens af: hoe is dat eigenlijk in Duitsland geregeld?? Wat blijkt, die zit in Duitsland gewoon in het normale pakket. We hebben dus jarenlang een extra tandartsverzekering gehad, terwijl we hier gewoon naar de tandarts kunnen..

Die hebben we dus maar opgezegd en zijn op zoek gegaan naar een goede tandarts. Nouja, die zijn er hier gelukkig genoeg en wat makkelijk is, we hebben zelfs een Nederlandse tandarts gevonden wat wel zo makkelijk is.

Friseursalon

We gaan wel eens wat te eten halen bij de plaatselijke pizza/döner-zaak Pronto! Zo ook gisteravond. De eigenaar van de  zaak had de vorige keer al eens aan Renée gevraagd of ze het gerecht Kapsalon kende, want er kwamen regelmatig mensen in de zaak die erom vroegen. Ze hadden toen al op een papiertje geschreven wat er allemaal in hoort te zitten, maar aangezien Renée er nog nooit 1 had gegeten wist ze dat ook niet precies. Gelukkig hadden we deze keer mijn goede vriend Jeroen bij.. En die wist het wel precies. En dus werd er verteld wat erin moest en hoe ze het moesten maken en werd er ter plekke een Friseursalon kapsalon klaargemaakt. Mocht de kapsalon een succes worden in Duitsland, dan weet u nu wiens schuld dat is.. 🙂

Brood bakken

De laatste tijd is er weinig nieuws te melden. Tot vandaag! Een tijdje geleden heb ik brood gebakken samen met een vriend van me die broodbakker is. Helaas, hij heeft er de goede spullen voor (waaronder een kneedmachine) en ik niet. Kneden is helaas erg zwaar en vermoeiend werk als je dat met de hand wilt doen. En met een broodbakmachine gaat het ook wel, maar dat zijn meestal erg plompe stevige broden, omdat ze slecht gekneed worden.

Vandaag heb ik echter een brood gebakken volgens een “nieuwe” methode die no-knead bread (niet kneden brood) heet. Het berust op het principe van “laat het gist het werk doen”. Dit brood rijst 12 uur waarna het gevouwen wordt en dan rijst het nog 2 uur. Tijdens die eerste 12 uur mixen de ingrediënten zich waardoor kneden niet meer nodig is. Zie voor een uitgebreide beschrijving dit filmpje:

Toegegeven, het is een rare man, maar wat hij uitlegt werkt wel. Ik heb een brood volgens zijn methode gemaakt.

Brood1

Brood4

Brood7

De ingrediënten:

1 kilo bloem, 700 gram water, 9 gram zout en 3 gram verse gist. Het is niet gekneed en heeft in totaal 14 uur gerezen. En het smaakt zoals het eruit ziet: lekker!

 

Op vakantie in eigen land…

Wij komen graag in kleine familiehotels in Duitsland. Van oudsher kwam mijn familie (en ik dus ook) al veel in een klein hotel (met goedlopend restaurant langs een drukke weg) op zo’n 4 uur rijden van Nederland. Sinds 1970 kwamen we daar vrijwel jaarlijks en je ziet de eigenaars ouder worden. Oma was eerst nog in het bedrijf maar die overleed eind jaren 80. En begin deze eeuw ging het niet meer. De eigenaren waren eind 60, begin 70, hadden zich altijd kapot gewerkt en waren op zoek naar opvolging… Niet te vinden..

In 2008 waren we de laatste gasten, de week dat we er waren was de laatste week dat ze open waren. Ze waren gewoon op, de man kon intussen de trap al vrijwel niet meer op lopen en ook zij liep heel erg slecht. Toen ze dicht waren is de man een half jaartje later overleden. We hebben haar nog een paar keer opgezocht, de laatste keer in een verzorgingstehuis en 2 maanden geleden is ze ook overleden. Tijd om te genieten van het leven hebben ze niet echt gehad. Het hotel was na een paar jaar wel verkocht, maar de huidige eigenaar heeft het ook niet volgehouden en heeft de zaak wegens gezondheidsproblemen alweer gesloten.

Onlangs waren we voor de 2e keer in een gezellig hotel in een dorpje in de Harz. De eigenaar is even oud als wij, het is er lekker rustig, je kunt er heerlijk wandelen en de eigenaar maakt heerlijk eten. En het is nog betaalbaar ook.

Helaas heeft hij ook geen opvolging, zijn kinderen hebben andere toekomstplannen dan een hotel runnen. En hij wil het nog wel 10 jaar doen, maar hij moet ook aan zijn toekomst denken. Het gebouw, een groot pand van enige honderden jaren oud, is geschat op 3 ton. Hij zei tegen ons, als het in Berlijn of München zou staan zou het miljoenen waard zijn en dat is natuurlijk zo. Gelukkig heeft hij de tijd om rond te kijken naar iemand die het over wil nemen, hopelijk wacht hij niet te lang voordat hij te oud is en de tent moet sluiten. Hij kende een collega die hier een kilometer of 30 vandaan een hotel heeft. Die mensen waren in de 70 en die zaak liep prima. Maar helaas, ook zij konden geen opvolging meer vinden, ze wilden en konden niet meer doorgaan en hebben de zaak gesloten. Ze wonen er nu zelf nog in tot er een nieuwe koper gevonden is.

Daaaaag spar, daaaaag beuken..

Toen we het huis kochten was onze voortuin een grind-woestijn met 2 beuken en een spar. Zie deze foto die in 2006 gemaakt is.

Voorkant in 2006

Later hebben we het grind al eens zo goed en zo kwaad mogelijk weggehaald en een heg geplant. Het probleem is en blijft echter dat dat grind helemaal in de bodem zit die daardoor zo hard als steen is en waarmee je dus weinig kunt beginnen. De buurman heeft met z’n minitractor al eens sleuven in de bodem gemaakt, waardoor ik het met veel moeite om kon spitten, maar het bleef een probleem dat de grond daar erg stevig is.

En ander probleem was dat bomen groeien… Dat is iets waar de vorige eigenaresse van ons huis kennelijk niet aan heeft gedacht, wat op meer plekken in de tuin te zien is. Dat die beuken groeien was niet zo’n probleem (dat zijn vreemde dunne langwerpige bomen die niet breder maar alleen maar hoger worden) maar de spar werd wel een probleem, deze begon al aardig richting heg en weg te groeien en daarbij begon hij onze voortuin grotendeels te bedekken. Tevens hadden we het plan opgevat om dit stukje tuin te gaan bedekken met worteldoek, het gras en onkruid groeien er lustig en door de vreemde harde grindhoudende bodem is het lastig om er andere dingen te planten.  Worteldoek leggen onder die spar lukt echter niet en het ding moet er toch een keer uit omdat hij gewoon te groot wordt, vandaar dat we na lang wikken en wegen besloten hebben dat we hem er dan het beste gelijk uit kunnen halen.

En natuurlijk hebben we er ook actiefoto’s van gemaakt… 🙂

Eerst de onderste takken er vanaf zodat ik bij de stam kan komen.

Voortuin2

 

 

Voortuin1

 

 

En dan kan de zaag erin:

 

Voortuin4

En hij ligt…

Voortuin5

Nog even los zagen…

Voortuin6

En hij is klaar voor verwerking tot brandhout.

Voortuin7

De volgende klus is om alle gras en onkruid weg te halen en er worteldoek in te leggen.

We zijn overigens verrast door het uitzicht dat we ineens hebben uit ons voorraam en hoeveel licht er ineens binnen komt…

Ziektekostenverzekeringsperikelen

Dat is trouwens best een leuk scrabble-woord, ziektekostenverzekeringsperikelen.. 🙂

En eigenlijk hebben we geen problemen met de ziektekostenverzekering. In tegendeel, zou ik willen zeggen. Wij, als in het buitenland wonende en in Nederland werkende Nederlanders zijn namelijk verplicht verzekerd in Nederland en in Duitsland. Premie betalen we alleen in Nederland, de Duitse verzekering is kosteloos.

Het voordeel hiervan is dat we kunnen kiezen waar we zorg afnemen. Zo hebben we een Duitse huisarts maar ga ik naar een Nederlandse oogarts (ik zou niet weten hoe ik alle problemen met mijn ogen in het Duits uit zou moeten leggen.. 🙂 ).

Renée heeft in 2012 een nieuwe heup gekregen en heeft heel het traject daarvoor in Duitsland doorlopen. Een voordeel hiervan is sowieso dat de begeleiding hierbij veel beter is. Zo wordt je niet na een weekje al uit het ziekenhuis ontslagen met een verwijsbriefje voor een fysiotherapeut, maar pas na een dag of 12 a 14. Hierna ga je nog een paar weken in “Reha”. Dit is een soort van verzorgingstehuis waar je zeer intensief begeleid wordt bij het opnieuw leren lopen en er eventuele hulpmiddelen aangepast worden en wat er nog meer nodig zou kunnen zijn. De Reha waar Renée was is speciaal voor mensen met een nieuwe heup en andere bewegingsproblemen en wordt geheel door de Krankenkasse (het ziekenfonds) betaald. Zelfs de reis er naartoe en terug wordt voor je geregeld.

Ik ben in 2013 aan mijn oog geopereerd en dat heb ik dan weer in Nederland laten doen. Ik ben tenslotte bij de oogarts die de operatie heeft gedaan onder controle vanwege mijn andere oogproblemen.

Er is trouwens nog een voordeel aan gebruik maken van zorg in Duitsland, ze hebben er voor veel behandelingen een veel kortere wachttijd dan in Nederland en ook geen eigen risico.