We wonen niet alleen op onze Bauernhof, zo af en toe gaan we ook wel eens op vakantie.. En wellicht is het leuk om te lezen wat we dan allemaal doen. Zo niet, sla dit bericht dan gerust over… 🙂
Maandag 18 april
Gisteren zijn we vertrokken naar een plaatsje aan de Moezel. We logeren voor een weekje in hotel Nicolay zur Post in Zeltingen. Meestal zoeken we een goedkoop hotel via internet en ook deze keer is dat weer gelukt. Voor niet al te veel geld zitten we in dit heel aardige hotel. Het heeft zelfs een sauna, binnenzwembad, infraroodcabine en die zijn nog allemaal gratis te gebruiken ook. En ze hebben er een weliswaar nogal zwak maar wel gratis bruikbaar draadloos internet. Vandaar ook dat ik dit nu in de hotellobby zit te tikken.
Gisteren hebben we niet zoveel gedaan. Het was een aardige reis (3 uur rijden) en daar waren we toch wel moe van. Ons hotel staat pal aan de Moezel en een stukje verder ligt ook nog eens een gigantische sluis. Het hotel ligt in een dorp waar alles draait om wijn. En dan te bedenken dat we geen van beiden alcohol drinken. We hebben al een beetje door het dorp gelopen. Het dorp ligt tegen een berghelling geplakt en alles is hier best wel ongelijk. Je loopt continu helling op of af. Maar dat is dan best wel weer sfeervol.
Vandaag zijn we bij het VVV geweest. Ze hebben er erg veel informatie over allerlei dingen in de buurt. En ze hadden ook een kortingspas voor allerlei dingen in het dorp. Kost je 2,60, maar je mag sowieso al 2x midgetgolfen en je krijgt bij vertrek een fles wijn (hoera!). En korting op allerlei dingen. Ook op fietsenhuur. Wij zijn dus fietsen gaan huren, morgen willen we naar Trarbach (de achternaam van Jannik, een voetbal-vriend van Christan) fietsen en dan met een Moselrondvaartboot weer terug. En dan blijkt maar weer dat ze hier heeeeeel erg goed van vertrouwen zijn. We hebben de fietsen gehuurd voor 1,5 dag, als we klaar waren moesten we ze maar voor de deur zetten en de sleutels in de brievenbus. Ze hebben onze naam en/of adres niet gevraagd, ze hebben niet gevraagd in welk hotel we zaten, dus als we die fietsen een week houden of ze mee naar huis nemen kraait er geen haan naar. We zouden ze ook, naar Amsterdamse gewoonte, in de Moezel kunnen gooien als we ze niet meer nodig hebben. Maar goed, zo zijn we niet en we komen ook niet uit Amsterdam.
Hierna zijn we naar Bernkastel gereden. Vreselijk. Wat een oord vol toeristen en auto’s. Na een kwartiertje in een rij auto’s gereden te hebben met een blik op massa’s bejaarden, ben ik omgedraaid en heb gezworen om nooit meer een stap in Bernkastel te zetten. Hierna zijn we naar Lieser gereden. Da’s een klein dorpje met een kasteel. Helaas stond het kasteel helemaal in de steigers en was het dus niet te bezoeken. Hierna zijn we een berg op gereden waar een uitzichtspunt is met een toren met de vrolijke naam Grainskopf. Het was best een hele wandeling, maar wel erg mooi. Helaas was de toren niet echt meer van deze tijd. Het is een metalen toren uit 1896 en hij voldoet niet echt aan de veiligheidseisen van deze tijd. Nogal steile trappen, plateaus met weinig reling en we zijn er dus ook niet opgeklommen. Maar het was een mooie wandeling. Op de terugweg hebben we een tijdje bij de sluizen staan kijken.
Hierna zijn Christan en ik op onze fietsen naar het plaatselijke barfußpfad gereden. Het barfußpfad is in Nederland erg onbekend, maar in Duitsland zijn er veel. Ze zijn bedoeld om de voeten kennis te laten maken met allerlei ondergronden. Je loopt op blote voeten dus over allerlei soorten steentjes, hout, gras, water en allerlei andere ondergronden. In de buurt van onze Bauernhof is er 1 (in Elten) en op vakantie gaan we er ook graag langs als we in de gelegenheid zijn. Vandaar dat we er even zijn gaan kijken. Het stelt eerlijk gezegd niet veel voor. Het is niet zo goed onderhouden en erg klein. Maar toch zijn er een stuk of 10 verschillende ondergronden om je voeten mee te masseren of te martelen… 🙂
Hierna hebben we nog gegeten in een restaurant, gevestigd in een oud klooster. En zoals meestal in Duitsland zijn de prijzen ook hier weer best redelijk en het eten goed.
Hierna ben ik nog lekker in de sauna geweest. En dan nu maar even op internet in de lobby. Intussen sluiten ze de boel al zo’n beetje af, geloof ik. Het loopt ook alweer tegen 10 uur..
Morgen weer verder… Dan gaan we Moezelfietsen als het goed is.
Dinsdag 19 april
Dat Moezelfietsen is inderdaad doorgegaan. En zoals we al dachten viel dat heel erg mee. We hebben de Moezel stroomafwaarts gevolgd en dat loopt aardig af. Je moet wel trappen, maar echt stevig hoeft het niet.
In het begin reden we langs wat dorpen en een klein stukje van de Moezel vandaan. Maar, nadat we het dorpje Kindel hadden gehad liep de weg langs de Moezel en langs een berg en dat ook nog eens vrij van auto’s. In het dorp Wolf hebben we een ijsje gekocht en daarna zijn we weer verder gereden. Voordat we het wisten waren we in Trarbach. Daar hebben we een stadstoren beklommen (hij was niet hoog, maar je had er wel een mooi uitzicht), we hebben er wat gegeten, en natuurlijk een kaart gestuurd naar de familie Trarbach uit ons dorp die we kennen.
Ze hebben er ook nog een fraaie stadspoort en daarna is er gelijk een lange brug over de Moezel, aan de andere kant ligt het dorp Traben. Het is zo te zien minder authentiek, maar er zijn wel meer winkels.
En toen was het bijna 3 uur en zou er een boot vertrekken die ons terug zou brengen naar Zeltingen. En inderdaad, hij was er ook en hij was goed gevuld. We hebben een kaartje gekocht tot het dorp Graach, waardoor we ook nog door de sluis zouden komen, wat een hele belevenis voor Christan was.
Toen we teruggefietst waren hebben we de fietsen maar gelijk teruggebracht. En daarna zijn we wat gaan eten bij een eenvoudig Thais eethuisje hier in de straat. En het was heerlijk.
Vanavond ben ik nog in de sauna geweest en heb daarna nog heerlijk een half uurtje in een ligstoel liggen lezen die hier in een sport/relaxruimte staat. Heeeerlijk.
Morgen gaan we als het goed is kijken bij Gerolsteiner, een in Duitsland erg bekend mineraalwatermerk.
Woensdag 20 april
En vandaag zijn we inderdaad naar Gerolsteiner geweest.
Renée had een leuke route uitgezocht. Niet over snelwegen maar binnendoor. En dat is gelukt.
Van het hotel vandaan zijn we eerst richting Cochem gereden. Onderweg zagen we op een bergtop ineens een kasteeltje liggen. En we zijn dol op het bekijken van die dingen, dus wij omhoog. Na een hele klim kwamen we eraan, het was het kasteel Arras in Alf (nee, niet die Alf.. 🙂 )
Toen we er waren viel het ons wat tegen, het was nogal klein, de entree was hoog en het zag er ook niet zo echt uit. Dat bleek ook wel, op Wikipedia staat dat het ding in begin 17e eeuw ingestort is en begin 20e eeuw herbouwd is.. We hebben de entree niet betaald en zijn weer naar beneden gegaan.. Maar toch, het was een mooie wandeling.
Hierna zijn we maar eens naar Bad Bertrich gereden, daar hadden we vorig jaar een hotel geboekt. Helaas zijn we daar toen vanwege ziekte nooit gekomen. Nu hebben we het dus toch even gezien.
Het weer was overigens heerlijk vandaag (nouja, heel de week al) dus we hebben een broodje en wat te drinken gekocht en hebben dat op een bankje in de schaduw van een boom opgegeten en -gedronken, hierna zijn we verder gereden en kwamen bij toeval een oude ruine tegen. Deze hebben we ook bekeken (in Ulmen) en ook de Ulmener Maar bekeken. Een Maar is een meer in de krater van een oude vulkaan. In de vulkaaneifel (de naam zegt het al) zijn die er veel.
Ulmener Maar
Hierna ging de rit verder naar Gerolstein. Op zoek naar een ijsje kwamen we terecht bij een bungalowpark waar alles wel heeeel erg Nederlands overkwam. De beheerder vertelde dat dat bungalowpark al een jaar of 50 in de familie was en dat de opa van zijn vrouw het indertijd begonnen was. En ze hadden gelukkig ijsjes.
De rondleiding bij Gerolsteiner is zeker een aanrader. Eerst hebben we een korte film gezien waarin een heleboel verteld werd over mineraalwater, dingen die we tot nu toe nog niet wisten. Daarna hebben we een aantal verschillende waters van Gerolsteiner geproefd (ze hebben hele lekkere watertjes met smaakjes die in Nederland niet verkocht worden) en daarna konden we vanaf een galerij kijken hoe de flessen werden gewassen, gecontroleerd en gevuld en dat alles met een razende snelheid. We waren al gewaarschuwd voor knallen van ontploffende flessen en die knallen hebben we dus ook 2x gehoord. Wie in de buurt van Gerolsteiner komt moet zeker eens een bezoek brengen aan de fabriek.
Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. We zien wel, we hebben nog een paar dagen..
Donderdag 21 april
Al een paar dagen hadden we het plan om een uitgebreid barfußpfad (een route met allerlei ondergronden waar je met blote voeten overheen loopt) te gaan bezoeken. Het was wel een eindje rijden, maar volgens de Duitse barfußpfaden-site een echte aanrader.
Wij dus onderweg. In een dorp waarvan ik de naam niet meer weet, zagen we een bordje naar de Baldenau-Burg.. Ik dus onder veel geprotesteer van Eva (mijn TomTom) een rondje gedraaid en die weg ingeslagen. En inderdaad, er stond een bucht. En mooier nog, niet op een bergtop, maar gewoon op de hoogte waarop we aan kwamen rijden. Het was een echte ruïne, met nog heel wat muren en een toren (waar je helaas niet in kon). En alhoewel er wel wat aan hersteld en verstevigd was, was hij niet herbouwd zoals 1 van gisteren.
Daarnaast begon ook een wandelroute door een wat moerassig gebied, met mooie bruggen over de natte plekken, dus daar hebben we ook nog even een stukje gelopen.
Hierna weer onderweg, Eva weer aan en op naar Bad Sobernhein, waar we ook aangekomen zijn. Eerst even langs een bakker en de Lidl voor een broodje en wat te drinken en toen dat op was, het barfußpfad op. En helaas, een paar heren waren de leemkuil nog aan het vullen, en het pfad ging… morgen open… Grrrrrrrrrrrrrrr…
Maar de vriendelijke heren vonden het geen enkel probleem als we toch alvast rond gingen. Twee dingen konden nog niet gebruikt worden, maar verder konden we alles al gebruiken. Alleen de leemkuil was nog niet klaar, maar als we 10 minuten wachtten, konden we daar ook doorheen. En maar goed dat we gewacht hebben, want dat natte leem is heerlijk om doorheen te banjeren. Naast de “normale” ondergronden hadden ze er ook bijvoorbeeld een doorwaadbare plaats door een snelstromende rivier, een bootje om de rivier over te steken en een touwbrug..
Vooral die touwbrug was heel erg gaaf om te doen. Christan en ik zijn er dan ook 2x heen en weer geweest. Het bootje en de doorwaadbare plaats waren de 2 dingen die helaas nog niet gebruikt konden worden.
Nadat we een ijsje hebben gekocht zijn we maar weer eens terug gereden. En doordat we een beetje slim met de plaats van bestemming hebben gespeeld (in de TomTom) zijn we ook via een heel andere route terug gereden.
Vandaag hebben we maar eens in ons eigen hotel gegeten. Wat duurder dan normaal, maar erg lekker.
Wat we morgen gaan doen, weten we nog niet helemaal. We hebben nog bonnen voor gratis midgetgolfen, dus die moeten we sowieso nog opmaken. En verder zien we wel.
Vrijdag 22 april
Goede Vrijdag (Karfreitag) is hier een nationale feestdag. En dus is ook alles dicht. Maar goed, dat maakt niet zoveel uit, alhoewel we dus voor een hapje en een drankje aangewezen zijn op de horeca.
We zijn weggereden op zoek naar het klooster van de plaats Wolf. En dat was zo gevonden. Het was een echte ruïne, er stond zelfs weinig meer overeind. Nog wel een stuk toren, maar die was afgesloten omdat het onveilig was. Maar het was in elk geval een stukje historie. En je had er prachtig uitzicht, omdat hij zo hoog ligt.
Daarna zijn we naar het plaatsje Zell gereden. Daar heb je de Mariënburg, kennelijk is dat een oud klooster, wat in verval is geraakt en weer heel erg is opgeknapt. Het is een mooi gebouw, maar je kunt er niet in. We hebben alleen de kerk even van binnen kunnen bekijken.
Vlak erbij loopt de Moselweinbahn, oftewel een spoorlijntje van ruim 10 km lang, met een nogal speciale brug erin. Het is namelijk een 2-verdiepingsbrug, onder rijden de auto’s en bovenop de treinen. We zijn er even naartoe gelopen en mij viel nog iets aparts op, er lagen twee stel rails naast elkaar. Kennelijk heeft dat spoor ook als smalspoor gediend. Hierna zijn we na wat omwegen om te eten en zo terug gereden naar het hotel. Daar hebben we eerst wat gezwommen en daarna zijn Renée en Christan gaan midgetgolfen en ben ik parachutespringers gaan bekijken die hier van de berg af vliegen. Ik heb geen idee hoe het heet, maar ze maken gebruik van de thermiek hier om onder een parachute rond te vliegen. Ze landen hier vlakbij het oude klooster en daar heb ik een uurtje foto’s van ze gemaakt. Hierna nog maar eens Thais gegeten.
Zaterdag 23 april
Vandaag zijn we naar een klokkengieterij geweest. Over klokkengieten is kennelijk heel veel te vertellen en heel weinig te laten zien. Het was dus een heeeeel erg lang verhaal… Maar wel leuk om eens een keer te zien.
Verder hebben we wat rondgereden en wat gegeten op een plek waar we kilometers ver konden zien. Het was echt een heel mooi uitzicht.
Vanmiddag hebben Christan en Renée wederom gemidgetgolft, en ik heb nog een uurtje parachutevliegers gefotografeerd en hebben we gegeten bij een imbiss..
En morgen zit het er weer op en gaan we weer naar huis.